Γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσουμε "συνδυασμούς n πράξεων που λαμβάνονται x ανά πάσα στιγμή" όταν υπολογίζουμε διωνυμικές πιθανότητες;

Γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσουμε "συνδυασμούς n πράξεων που λαμβάνονται x ανά πάσα στιγμή" όταν υπολογίζουμε διωνυμικές πιθανότητες;
Anonim

Απάντηση:

Δείτε παρακάτω τις σκέψεις μου:

Εξήγηση:

Η γενική μορφή μιας διωνυμικής πιθανότητας είναι:

(n = k) (p) ^ (k = 0) ^ (n) C_ (n, k)

Το ερώτημα είναι: Γιατί χρειαζόμαστε αυτή την πρώτη θητεία, τον όρο συνδυασμού;

Ας δούμε ένα παράδειγμα και τότε θα είναι ξεκάθαρο.

Ας δούμε τη δυαδική πιθανότητα να στρέψουμε ένα νόμισμα 3 φορές. Ας δούμε να έχουμε τα κεφάλια #Π# και να μην πάρει κεφάλια # ~ p # (και τα δυο #=1/2)#.

Όταν περάσουμε από την διαδικασία αθροίσεως, οι 4 όροι του αθροίσματος θα είναι ίσοι με 1 (στην ουσία, βρίσκουμε όλα τα πιθανά αποτελέσματα και συνεπώς η πιθανότητα όλων των αποτελεσμάτων είναι 1):

# (3) = χρώμα (κόκκινο) (C_ (3,0) (1/2) ^ 0 ((1/2) ^ (3) (1/2) ^ (1)) + C_ (3,2) (1/2) ^ 2 ((1/2) ^ (1)) + C_ (3,3) (1/2) ^ 3 ((1/2) ^ (0)) #

Ας μιλήσουμε για τον κόκκινο και τον μπλε όρο.

Ο κόκκινος όρος περιγράφει τα αποτελέσματα της απόκτησης 3 ουρών. Υπάρχει μόνο 1 τρόπος για να επιτευχθεί αυτό, και έτσι έχουμε έναν συνδυασμό που ισούται με 1.

Σημειώστε ότι ο τελευταίος όρος, ο οποίος περιγράφει το να πάρει όλα τα κεφάλια, έχει επίσης έναν συνδυασμό που ισούται με 1 επειδή και πάλι υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό.

Ο μπλε όρος περιγράφει τα αποτελέσματα της απόκτησης 2 ουρών και 1 κεφαλής. Υπάρχουν 3 τρόποι που μπορούν να συμβούν: TTH, THT, HTT. Και έτσι έχουμε ένα συνδυασμό ίσο με 3.

Σημειώστε ότι ο τρίτος όρος περιγράφει να πάρει 1 ουρές και 2 κεφαλές και πάλι υπάρχουν 3 τρόποι για να επιτευχθεί αυτό και έτσι ο συνδυασμός ισούται με 3.

Στην πραγματικότητα, σε οποιαδήποτε διωνυμική κατανομή, πρέπει να βρούμε την πιθανότητα ενός μόνο γεγονότος, όπως είναι η πιθανότητα επίτευξης 2 κεφαλών και 1 ουρών, και στη συνέχεια πολλαπλασιάζουμε τον με τον αριθμό των τρόπων που μπορεί να επιτευχθεί. Δεδομένου ότι δεν μας ενδιαφέρει η σειρά με την οποία επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα, χρησιμοποιούμε έναν τύπο συνδυασμού (και όχι, ας πούμε, μια φόρμουλα μετάθεσης).